158km in 9h / 4830 hoogtemeters / ~ 17,5kmh / ~ hartfrequentie 139/min

De Koninginnerit van de Alpen, de totale afstand lijkt kort, maar met zoveel hoogtemeters en 2 cols van de buitencategorie maken wij ons geen illusies. Col de la Madeleine en Croix de Fer lopen heerlijk. De percentages lopen gestaag op, heel anders dan La Grande Colombiere die een grilliger hoogteprofiel heeft. Afdaling van Croix de Fer is stijl met veel scherpe bochten. Rustig aan dan maar. Later die dag horen we dat er iemand gevallen is op deze afdaling, een renner met hetzelfde doel als het onze, maar dan alleen. De keiharde realiteit is dat hij het niet overleefd heeft.
Ik begin aan de laatste klim naar de finish, naar La Touissure. Opeens is daar de hitte weer. Gelukkig geeft mijn kilometer aan dat het nog 8 kilometer is - hoewel de bordjes langs de weg weerspreken dit, nog 13 kilometer! Ik kan niet meer, mentaal had ik me ingesteld op 8 kilometer, 5 kilometer langer klimmen is een ramp. Wanhopig klamp ik een van onze volg auto’s aan, hij complimenteert me, ik lig 2 uur voor op andere renners, ik wil echter horen dat het niet zo ver meer is. Er zit maar een ding op: niet grommen, trappen met die benen! Een andere renner passeert me, hij laat me even razen, kalmeert me en we zijn weer 2 kilometer verder. Hij rijdt weg, ik ben weer alleen. Ik bijt me vast, hier gaat mijn Tour niet vallen. Niet voor die lullige extra kilometers. Blik op oneindig, trappen kreng! Ik bereik de top, overal staan campers, tentjes, overal zijn mensen bier aan het drinken en aan het barbecueën. Ze juichen, roepen: ‘Courage!’, tja denk ik, dat had ik toen ik hieraan begon, nu is het een kwestie van afmaken. Toch geeft het de benodigde vleugels om de top te bereiken. Ook deze rit is in de pocket!