Met in totaal ruim 2900km in de benen en 35.000 hoogtemeters overbrugd, is Parijs nog steeds ver. Er wordt wat af gehoest en geproest, kleine irritaties zetten de sfeer op scherp. Deze rustdag is geen overbodige luxe.

Mijn ouders halen me op voor lunch, apetrots zijn ze, en een geweldige steun. De paar uur die we delen betekenen ontzettend veel voor me, geven nieuwe energie voor de komende week.
Al poetsend mijmer ik over onze belevenissen tot ik in mijn achterwiel, in de velg, een scheur ontdek. Ik schrik en ben blij tegelijk. Het is goed dat ik het nu ontdek, ik wil niet nadenken over wat er had kunnen gebeuren als de velg verder uitgescheurd was.