160km in 6h48 / 2305 hoogtemeters / ~ 23,5kmh / ~ hartfrequentie 126/min

Ogenschijnlijk makkelijke etappe, het verraderlijke zit hem in het glooiende profiel; geen meter is vlak. Drie cotes van derde en vierde categorie worden benoemd, ze hadden even goed alle glooiingen kunnen benoemen. Er staat een fikse wind, de renners vinden het zwaar. Ik besluit de eerste uren op kop te fietsen, daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt.
Na 75 kilometer haakt mijn broer aan. Samen vliegen we de heuvels op en af, ondertussen kletsen we wat. Na een paar uur blijft hij achter. De hellingen eisen hun tol, hij krijgt pijn aan zijn knie en bij staand klimmen in zijn rug. Zijn fietspositie is niet ideaal. Dapper zet hij door. Met zijn zwoegen houdt hij ons een spiegel voor: na twee weken kijken wij van deze etappe niet meer op, maar feitelijk was het best pittig.