- Snel herstel met onze oefeningen
- Trainingsprogramma’s op maat
- Betrouwbare informatie van de sportzorgprofessional
IJshockey
Bewegings- en belastingsanalyse
Ijshockey is een veelzijdige sport. De combinatie snelheid, kracht, behendigheid, incasseringsvermogen en (voornamelijk anaeroob) uithoudingsvermogen doet een groot beroep op de kwaliteiten van de sporter.
Een belangrijk aspect wordt gevormd door het schaatsen. Hierbij moeten korte afstanden zeer snel overbrugd worden met korte abrupte bewegingen; afremmen, aanzetten, achteruit schaatsen, korte bochten maken, enzovoorts. Tevens is een perfecte lichaamsbeheersing nodig om technisch goed het hockeygedeelte van het spel uit te voeren. De zogenaamde "stickhandling" kan pas na vele jaren training goed uitgevoerd worden.
Het hebben van een goede oog-hand coördinatie werkt daarbij zeer in het voordeel.
Vanzelfsprekend dienen alle ijshockeyers over een goede visus te beschikken.
Bij de vele lijf-aan-lijf duels met in extremo de "bodychecks" tegen de boarding is veel kracht nodig. Bij de topploegen wordt hier in de training dan ook veel aandacht aan besteed.
De inspanningsduur bedraagt meestal niet meer dan 1 minuut. Daarna wordt er weer gewisseld. Dit maakt het voor een speler mogelijk zich in die ene minuut volledig te geven en daarna weer op de bank uit te rusten. Er is dus sprake van een intervalbelasting met anaerobe pieken.
Keepers moeten een flitsend reactievermogen bezitten. Daarnaast moeten zij beschikken over een goede lenigheid omdat zij veelvuldig gebruik maken van een soort spagaatbeweging.
Al met al wordt technisch, tactisch en conditioneel veel gevraagd van een ijshockeyspeler.
Blessures bij ijshockey
IJshockey is een snelle harde sport met veel lichamelijk contact. Dat hierdoor relatief veel blessures ontstaan wekt geen verwondering. Strenge regels en de plicht om goede en beschermende kleding te dragen hebben ervoor gezorgd dat de blessurefrequentie meevalt. Daarnaast kunnen algemene preventieve maatregelen het aantal blessures verder terugdringen. Hierbij moet gedacht worden aan een goede basisconditie, warming-up en cooling down en niet te vergeten een goede discipline.
De voornaamste oorzaak van ijshockeyblessures wordt gevormd door het incorrect omgaan met de stick en door botsingen (bodychecks) tussen twee spelers. Blessures door de puck zijn minder frequent maar kunnen wel ernstig zijn. Ook kwetsuren rechtstreeks door de schaats of door een val op het ijs nemen geen belangrijke plaats in.
Het meest geblesseerd zijn de buitenste aanvallers, die niet alleen door lichamelijk contact, maar ook door aanraking met de boarding geblesseerd kunnen raken.
De keepers lopen relatief minder gevaar, vooral door hun extra beschermende materialen.
Hoofd
De gevaarlijkste regio bij het ijshockey is het hoofd. In Canada zijn enkele dodelijke ongevallen geweest en verliezen elk jaar circa 20 spelers het gezichtsvermogen aan een oog. In Europa blijft de schade in deze regio beperkt.
Enkele veel voorkomende blessures in het gelaat zijn tongverwondingen (cave ademhalingsproblemen), neusfracturen, zygomafracturen en afgebroken of uitgeslagen tanden. Dit laatste wordt grotendeels voorkomen door het dragen van een gebitsbeschermer.
Veelvuldig ontstaan er kleine wondjes, voornamelijk rond de wenkbrauwen. Een goede eerste hulp voorziening is voor ieder team eigenlijk verplicht.
Schouder
Door confrontaties met ijs, boarding of tegenstander kunnen claviculafracturen en luxaties van het acromioclaviculaire en glenohumerale gewricht ontstaan. Een instabiele schouder maakt een ijshockeycarriëre onmogelijk tenzij operatief ingrijpen de stabiliteit herstelt.
Bovenbeen
Gevreesd wordt vooral de "Charley horse", het knietje in het bovenbeen. Hoewel deze blessure doorgaans pijnlijk is, geneest deze snel. Dit is niet het geval bij liesaandoeningen die door overbelasting en door een acuut moment kunnen ontstaan. Het onderhouden en verbeteren van de lenigheid van de adductoren en het kweken van goede buik- en rugspieren werken preventief.
Knie
Het razendsnelle keren en draaien leidt nogal eens tot band- of meniscuslaesies. Pas een volledig herstelde knie laat een terugkeer naar de wedstrijdsport toe. Bij een chronische instabiliteit moet ijshockey worden afgeraden.
Overige
In het algemeen kunnen op het hele lichaam kneuzingen voorkomen, die slechts een goede eerste hulp behandeling behoeven. Een enkele keer worden aandoeningen gezien, die meer consequenties hebben zoals onderarmfracturen, navicularefracturen van de hand, mallet vingers en dergelijke.