138km in 6h50 / 2892 hoogtemeters / ~ 20,2kmh / ~ hartfrequentie 132/min

Met een verbaasde blik kijkt de organisator om terwijl hij begint aan de Port de Balles. Ik zit slechts gekleed in een sport-bh en wielrenbroek in de fontein van een plaatselijk dorpje. Ik koel mijn voeten, week mijn shirt zodat ik het drijfnat aan kan doen. Na de ervaring van de vorige dag doe ik deze klim rustig aan. Met 40 C is het nog warmer en Port de Balles is een klim van 19km om bijna 1200 hoogtemeters te overwinnen. Ik heb de tijd.

Op 3 kilometer van de Col de Peyresourde waren mijn voeten gaan branden. De pijn had ik al 2 kilometer stilzwijgend geaccepteerd. Op de Col d’Aspin had ik mijn voeten nog gekoeld met koud water. Nu begon de pijn ondraaglijk te worden. Boven kan ik koelen, hield ik mezelf voor, nog even doorbijten. De pijn verbijtend klom ik verder. Een maatje kwam naast me fietsen en vroeg of het ging. Ik legde hem uit waar ik last van had. We klommen samen verder. Ik kon niet meer, mijn lichaam nam het over. Ik ging oppervlakkig ademhalen, een gevoel van paniek diende zich aan. ‘Kom op, trappen! Focus!’ Mijn hoofd moest de controle terugnemen. ‘Rustig ademhalen, je bent er bijna.’ Ik wist heel goed wat er aan de hand was. De stem van mijn maatje haalde me uit mijn gedachten: ‘Tessa, stap maar af. Hier kunnen we koelen’. Met koud water gekregen in een biertentje langs de kant bluste hij de pijn in voeten weg. Mijn ademhaling werd rustiger, ik hield op met beven. Vijftien minuten later stonden we op de top: High-Five!