Het verhaal van… Martin (52 jaar), al 32 jaar triatleet

“Het is oktober 2020. We zouden een paar dagen naar Zelhem gaan. Er even lekker tussenuit met mijn vrouw en oudste dochter. En mijn andere twee dochters zouden om-en-om langskomen. 

Telefoontje...COVID bij collega

Toen we zo goed als gesetteld waren op onze bestemming, kregen we een telefoontje van een collega van mijn vrouw. Zij bleek niet de gebruikelijke herfstkuch te hebben en werd positief getest op corona. En mijn vrouw had net de dag ervoor met haar samengewerkt, maar wel netjes met ramen en deuren open én op anderhalve meter afstand.

Direct besluiten mijn andere dochters niet meer langs te komen. Wij proberen in het huisje afstand te houden. Zo slaap ik op de bank en in de auto doen we mondkapjes op. Natuurlijk ondernemen we nog wat en als triatleet loop ik nog 20 kilometer hard met een tempo van ongeveer 5:15 min/km (net onder de 12 km/u) en dat gaat eigenlijk heel goed.

Vermoedelijk COVID: quarantaine

Maar dan wordt mijn vrouw ziek en moet ik haar toch echt met de auto naar huis rijden. Thuis gaan we uit voorzorg in quarantaine, voorzien van eten door onze dochter, en mijn vrouw doet een test.

Die avond ga ik slapen met koude voeten, dat vond ik al vreemd, niet wetende hoe COVID je kan verrassen. ’s Nachts word ik badend in het zweet wakker. Dus natuurlijk maak ik een afspraak om een coronatest te laten doen. En wat er daarna gebeurt… 

Helse pijn

De volgende nacht kan ik niet slapen van de helse, een ander woord is er eigenlijk niet, pijn aan mijn benen. Erger dan spierpijn. Als ik mij omdraai ben ik bang dat mijn benen afbreken. Voor mensen die weleens 10 kilometer hard diep zijn gegaan dat ze aan het einde niet meer op hun benen konden staan, dat gevoel lijkt er een beetje op. Alleen dan sta je na een minuut op en denkt meestal: ‘waar had ik harder kunnen gaan’ en dit gevoel duurde echt de hele nacht.

Uiteindelijk blijkt dat mijn vrouw en ik allebei COVID-positief zijn. Gelukkig blijft onze dochter klachtenvrij en langzamerhand krabbelen wij ook weer op.

Herstel COVID valt zwaar

Toch valt het herstel zwaar en gaat dit voor mijn gevoel veel te langzaam. Ik ben toch een fitte, sportieve man?! Er zijn dagen bij dat ik wil werken, maar om 9.30 uur mijn laptop weer dicht moet klappen, omdat ik mijn ogen niet open kan houden.

Over mijn fysieke conditie maar te zwijgen. Voor COVID overwoog ik om de nieuwe carbon-hardloopschoenen te gaan kopen om de 10 kilometer weer onder de 40 minuten te kunnen lopen. En nu moet ik weer van voren af aan starten, dus een minuut ‘hardlopen’ afwisselen met wandelen.

Dat bouw ik langzaam op. Wel heb ik twee keer een enorme terugval. Dan doe ik net iets teveel en ben ik de dag erop helemaal kapot. Ik kijk normaal doordeweeks eigenlijk nooit televisie of Netflix en nu doe ik niet veel anders. Ook slaap ik geregeld anderhalf tot twee uur tussen de middag na zo’n terugval.

Bezoek aan sportarts

Gelukkig verwees mijn huisarts mij door naar sportarts Guus Reurink. Met een test bleek al snel dat mijn achteruitgang door COVID echt enorm fors was. Kleine heuvels in de duinen voelden als Alpencols en hardlopen voelde eigenlijk nooit echt lekker, meer een soort ‘voortploegen’.

Drie maanden na mijn coronabesmetting had ik even het gevoel dat het beter ging en liep ik 8 kilometer met een tempo van 5 minuut en 15 seconde per kilometer. Op advies van de sportarts moest ik vooral op gevoel lopen en niet elke keer op mijn hartslagmeter kijken. Na die 8 kilometer zag ik echter een veel hogere hartslag dan ik gewend was, had ik knallende koppijn en was ik werkelijk kapotmoe! Die middagdutjes hield ik er dus maar in.

Zo ging het eigenlijk nog anderhalve maand door, ik sportte wel en het ging steeds een klein beetje langer/verder, maar het bleef niet echt lekker voelen. Ook bleek uit de ‘steady kilometer challenge’ van mijn triathlonclub, om te bekijken of ik 5 kilometer in 25 minuten zou kunnen halen, dat dat er voor mij niet in zat.

Merkwaardig herstel COVID

Na weer een paar weken ging ik op mijn gravelbike fietsen in de duinen bij Wijk aan Zee (wind, wind, wind!) en dat hield ik vol! Weer een week later besloot ik toch met mijn nieuwe hardloopschoenen een poging te wagen om te kijken of ik 5 km lang 5 minuut per kilometer kan lopen. Ook dat ging beter dan verwacht!

Ik ben heel blij, maar vraag mij tegelijkertijd ook erg af hoe het kan dat het opeens zo veel beter gaat. Je verwacht toch, net als na een langdurige blessure, dat je langzaam beter wordt.

Maar ik schiet echt vooruit, zowel in snelheid als afstand die ik aankan in de training. Vergelijk het maar met een remblokje die aanloopt op je fiets. Als je die van je velg afhaalt, lijkt het alsof je vliegt. Dat gevoel heb ik nu na 4,5 maand ook. Ik ben weer vrij in mijn bewegen. Natuurlijk merk ik dat ik een tijdje minder gesport heb waardoor ik nog wel conditioneel verder moet verbeteren. COVID blijft ook in het herstel dus een merkwaardige ziekte.”

Werk aan je herstel na COVID

Heb je het gevoel dat je conditioneel achteruit blijft gaan na COVID en weet je niet hoe je dat moet aanpakken, blijf niet te lang tobben en neem contact op met je huisarts en vraag of hij/zij je kan doorverwijzen naar de sportarts bij jou in de buurt. Zo kun je gericht werken aan je herstel!