Het verhaal van...sportarts Guus Reurink
Van kleins af aan ben ik altijd gek van sport geweest. In het bijzonder was ik fanatiek amateur voetballer. Daarom ben ik in eerste instantie Bewegingswetenschappen gaan studeren met het doel als wetenschapper in de sport te kunnen werken.
Maar door eigen blessureleed openden mijn ogen naar wat er nog meer is.
Eigen blessureleed
“Door eigen blessureleed kwam ik in aanraking met de Geneeskunde en de hulp die aan geblesseerde sporters geleverd werd door dokters en fysiotherapeuten. Omdat ik dat werk ook wilde doen ben ik na het afronden van mijn studie Bewegingswetenschappen, Geneeskunde gaan studeren om uiteindelijk sportarts te worden.
Breedtesport en prestatie/topsport
Sinds 2018 ben ik sportarts en op dit moment ben ik werkzaam bij OLVG Amsterdam, UMC Amsterdam, locatie AMC en AFC Ajax. Alleen al die verschillende werkplekken, maakt dat mijn vak zeer divers is.
Zo ben ik actief in de breedtesport. In deze tak van sport help ik patiënten weer te kunnen gaan doen wat ze leuk vinden. Heel belangrijk voor hun gezondheid en welzijn: sporten en bewegen.
En ik richt mij ook op prestatie/topsport. Hier werk ik in een multidisciplinair team om de sporter te helpen het maximale prestatieniveau te behalen.
Bijzonder verhaal van een patiënt
Een jong volwassen, voorheen sportieve, patiënte presenteerde zich met verschillende pijnklachten rondom de knie nadat ze meer dan één jaar geleden gevallen was met skiën. Ten tijde van het ski-ongeval was er geen schade aan de knie gevonden en was de diagnose een kneuzing. Sinds het ongeval heeft ze niks meer aan sport gedaan. In eerste instantie omdat ze van meerdere hulpverleners te horen kreeg dat ze rust moest houden. Daarna kreeg ze steeds pijnklachten als ze weer wilde gaan sporten en werd haar bij herhaling geadviseerd langer rust te houden.
Laag belastbaar door teveel rust
Toen zij bij mij kwam op de polikliniek vond ik geen ‘structurele schade’ aan de knie, maar wel een patiënte die dusdanig laag belastbaar was geworden door de langdurige inactiviteit dat meerder structuren rondom de knie overbelastingsklachten gaven. Toen ik haar aangaf dat ze juist moest gaan oefenen en trainen om aan haar belastbaarheid te gaan werken brak ze in tranen uit: ze wilde al die tijd graag fysiek actiever worden, maar er werd haar steeds geadviseerd rust te nemen.
Nadat ze een aantal maanden, onder begeleiding van een collega sportfysiotherapeut, gewerkt heeft met een op maat gemaakt oefenprogramma kon ze geleidelijk weer haar sporten klachtenvrij oppakken.
Ik vind dit verhaal heel illustratief voor hoe er ‘historisch’ vanuit de zorg voor patiënten vaak gedacht wordt: de nadruk op rust nemen. Hoe goed ook bedoeld, de patiënt wordt er vaak niet beter van, integendeel. Actief blijven en fysiek fitter worden moet meestal de boodschap zijn.”